Czym jest stulejka?
Stulejka jest męskim schorzeniem wrodzonym lub nabytym. W drugim przypadku najczęstszym skutkiem jest nieodpowiednia pielęgnacja. Schorzenie dotyka zarówno dorosłych mężczyzn jak i chłopców.
Stulejka objawia się zwężonym otworem napletka, który uniemożliwia lub utrudnia odsłonięcie żołędzia członka. Poprzez brak możliwości ściągnięcia napletka gromadzi się wydzielina między nim a żołędzią. Skutkuje to problemami z oddawaniem moczu i współżyciem seksualnym.
Objawy stulejki są często ignorowane przez mężczyzn. Lekceważony problem może prowadzić w późniejszym czasie do większych komplikacji. Na wizytę do lekarza specjalisty – urologa lub chirurga – należy wybrać się wtedy gdy istnieje problem zsuwania napletka.
Jak się leczy stulejkę?
W Polsce operacje wykonuje się po ukończeniu drugiego roku życia. U dzieci stulejka leczona jest poprzez usunięcie stanu zapalnego i przestrzeganie zasad higieny. Stan zapalny smarowany jest kremami ze sterydami, które sprawiają, że napletek się odkleja.
W sytuacji gdy zastosowane metody leczenia nie pomagają, konieczna okazuje się operacja chirurgiczna, która prowadzona jest w znieczuleniu ogólnym. Polega ona na poszerzeniu ujścia napletka.
W początkowej fazie stulejki – u dorosłych mężczyzn – może zostać wdrożone leczenie poprzez naciągnie napletka np. metoda Beaugé.
Niekiedy konieczny jest zabieg operacyjny. Na wstępnej konsultacji z lekarzem prowadzącym ustalana jest technika wykonania zabiegu. Na dwa tygodnie przed planowaną operacją pacjent powinien być zdrowy i nie wolno mu przyjmować antybiotyków, ani innych leków rozrzedzających krew. Pacjent musi wykonać także odpowiednio wcześniej badania krwi zalecone przez lekarza. Podczas operacji chirurg usuwa część lub całość napletka. Często w łagodniejszych przypadkach stosuje się poszerzenie ujścia napletka poprzez zabieg plastyczny.
Cała operacja odbywa się pod znieczuleniem miejscowym. Dopiero po upływie doby pacjent może wrócić do codziennych aktywności. Do tego czasu przebywa w szpitalu. Opatrunek założony przez lekarza zostaje zmieniony po upływie doby od operacji. Pacjent powtarza później zmianę opatrunku w domu samodzielnie. Czas rekonwalescencji najczęściej wynosi około trzy tygodnie. Przez pierwszy tydzień konieczne jest noszenie opatrunku. Prącie powinno znajdować się w górnej pozycji. Sam czas rehabilitacji może być bolesny, ponieważ żołądź jest dość nadwrażliwa. W takim przypadku zaleca się stosowanie antybiotyków przepisanych przez lekarza i maści łagodzących. Dodatkowo po zabiegu należy powstrzymać się od aktywności seksualnej około miesiąca.
Jak w przypadku każdej operacji chirurgicznej, tak i w tej może dojść do powikłań pozabiegowych. Najczęściej ich przyczyną jest nieprzestrzeganie zasad higieny. W takim przypadku może pojawić się ropienie rany lub opuchlizna pozabiegowa, a także krwawienie w miejscu operowanym. Należy niezwłocznie powiadomić lekarza prowadzącego, gdy zostanie zauważony przez nas jakikolwiek z objawów.
